เค็นจิ มิยาซาวะ (ญี่ปุ่น: 宮沢 賢治 หรือ 宮澤 賢治 โรมาจิ: Miyazawa Kenji, 27 สิงหาคม ค.ศ. 1896 – 21 กันยายน ค.ศ. 1933) เป็นนักเขียนวรรณกรรมเด็กและนักกวีชาวญี่ปุ่นจากเมืองฮานามากิ จังหวัดอิวาเตะ ในช่วงปลายยุคไทโชและต้นยุคโชวะ มิยาซาวะยังเป็นที่รู้จักว่าเป็นครูสอนวิชาวิทยาศาสตร์การเกษตร, ผู้รับประทานมังสวิรัติ, นักเล่นเชลโล, พุทธศาสนิกชนผู้เคร่งครัด และนักเคลื่อนไหวทางสังคมแบบอุตมรัฐ[1]ผลงานสำคัญส่วนหนึ่งของมิยาซาวะ ได้แก่ รถไฟสายทางช้างเผือก, คาเซะ โนะ มาตาซาบูโร, โกซุ อัจฉริยะนักเซลโล่ และ ทาเนยามากาฮาระ โนะ โยรุ เค็นจิหันมานับถือพุทธศาสนานิกายนิจิเร็งหลังจากได้อ่านสัทธรรมปุณฑรีกสูตรและเข้าร่วมโคกูชูไกซึ่งเป็นองค์กรของนิกายนิจิเร็ง ความเชื่อทางศาสนาและสังคมของมิยาซาวะสร้างความร้าวฉานระหว่างเขาและครอบครัวที่มั่งคั่งของเขาโดยเฉพาะบิดา แม้ว่าหลังการเสียชีวิตของมิยาซาวะครอบครัวของเขาก็หันมานับถือนิกายนิจิเร็งตามมิยาซาวะในที่สุด เค็นจิก่อตั้งสมาคมเกษตรกรราซุเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตของชาวนาในจังหวัดอิวาเตะ มิยาซาวะยังเป็นนักพูดภาษาเอสเปรันโตและแปลบทกวีบางส่วนของเขาเป็นภาษาเอสเปรันโตมิยาซาวะเสียชีวิตด้วยโรคปอดบวมในปี ค.ศ. 1933 เกือบตลอดชีวิตของมิยาซาวะไม่เป็นที่รู้จักในฐานะนักกวี ผลงานของมิยาซาวะมีชื่อเสียงขึ้นมาหลังการเสียชีวิตของเขา[2] และได้รับควานิยมเป็รอย่างมากในช่วงกลางทศวรรษ 1990 ในโอกาสอายุครบรอบหนึ่งร้อยปีของมิยาซาวะ [3] พิพิธภัณฑ์ที่สร้างอุทิศให้ชีวิตและผลงานของมิยาซาวะเปิดตัวในปี ค.ศ. 1982 ในเมืองบ้านเกิดของมิยาซาวะ วรรณกรรมเด็กหลายเรื่องของมิยาซาวะได้รับการดัดแปลงเป็นอนิเมะ โดยเรื่องที่โดดเด่นมากที่สุดคือ รถไฟสายทางช้างเผือก ผลงานบทกวีทังกะและบทกวีอิสระอื่น ๆ หลายบทของมิยาซาวะได้รับการแปลเป็นหลายภาษาและยังคงได้รับความนิยมในทุกวันนี้